All Things Fallen – Shadow Way
Jaar van release: 2022
Blackoak Records
In 2019, dus nog maar drie jaar geleden, bracht deze Zweedse progmetalband All Things Fallen hun debuutalbum uit. All Things Fallen is een band met leden van Pain Of Salvation en Darkwater en hun geluid heeft duidelijk muzikale referenties van deze twee bands, maar ook kenmerken van bands als Evergrey, Symphony X, Circus Maximus en Kamelot, met andere woorden melodieuze prog metal! All Things Fallen is een relatief nieuwe formatie uit Zweden, het land dat toch al grossiert in kwaliteitsnamen op het gebied van progrock en metal. Mastermind binnen deze band is Markus Sigfridsson, hij is de gitarist van bands als Darkwater en Harmony.
De Franse drummer Leo Margarit is een bezige bij. Zijn belangrijkste job is die van slagwerker in Pain Of Salvation, maar we zagen de trommelaar de laatste jaren ook opduiken in Wardanz, Epysode en ons eigen For All We Know. In de Zweedse progmetal band All Things Fallen is Margarit ook één van de vaste bandleden. Verantwoordelijk voor de oprichting van de band is echter gitarist/toetsenist/bassist/programmeur Markus Sigfridsson (bekend van o.a. Darkwater). In 2019 verscheen het titelloze debuut van All Things Fallen en drie jaar later is er de opvolger ‘Shadow Way’.
Ronkende orgelpijpen, sfeervolle toetsen met orkestratie, meeslepende en dominerende gitaarriffs, kerkorgels, stevige drums en een uitmuntende zanger met kenmerkende stem. Deze regel lees je waarschijnlijk vaker op de site, maar werkelijk alle elementen zijn uitdagend en van bijzondere kwaliteit, een album lang.
Meteen in de opener ‘The Sentinel’ geeft de band haar visitekaartje af. Naast het uitgekiende arrangement waarbij zowel gitaren, toetsen en drums afwisselend de hoofdrol opeisen, is het zanger Erik Tordsson die de aandacht naar zich toetrekt. Tordsson heeft een redelijk hoge stem, maar komt zeker ook in de wat lagere regionen goed vooruit. Waar ‘The Sentinel’ vooral swingt, is de tweede track ‘Rebirth’ vooral een lekkere beuker. Mede door de koortjes ligt het nummer lekker in het gehoor. Het middenstuk is geïnspireerd door bands als Iron Maiden met de hoofdrol voor fijn galopperende slaggitaren.
In ‘Pandemonium’ en ‘Path Of Dismay’ (geweldig intro!) is viool aan de arrangementen toegevoegd, gespeeld door de relatief onbekende Maria Grigoryeva. Erg origineel is dat natuurlijk niet, maar de partijen passen mooi in de composities. ‘Pandemonium’ ontwikkelt zich in het refrein tot een meezinger eerste klas. Direct erna word je echter als luisteraar volkomen op het verkeerde been gezet door een jazz achtig intermezzo dat weer snel gevolg wordt door een beukende metalbeat. Het geeft maar aan hoe afwisselend de tracks zijn.
De genadeklap voor het album is Desert Of The Real. Melancholisch, kippenvel, groots… Dames en heren, wat een cd! Elke track op deze schijf heeft een geweldige vibe,
Dit is dan ook het hoogtepunt van het album, dat zit in het staartje ervan: het lange, bijna acht minuten durende ‘Desert Of The Real’. All Things Fallen neemt je mee op een reisje langs spannend opgebouwde stukken, epische toetsen- en gitaarpartijen en massale koren. Die basis wordt overgoten met een plens melancholie en een trits heerlijke gitaarsolo’s. Het afsluitende ‘Shadow Way’ komt na al dat geweld een klein beetje als mosterd na de maaltijd, als is het op zichzelf ook een uitstekend nummer. Hoewel de afsluitende titeltrack ietwat fragmentarisch klinkt en in mijn optiek niet de juiste afsluiter voor de cd is. Hoe dan ook: het geheel is een absolute aanrader.
De productie van Dennis Koehne (Moonspell, Sodom, Exumer) is prima in orde, vol, gelaagd en erg open. Op instrumentaal vlak gebeurt er veel, als luisteraar is dat echter allemaal goed te volgen. Liefhebbers van bands als Ayreon, Seventh Wonder, Kamelot en Darkwater zullen dit album zeker waarderen. Ook als Pain Of Salvation fan is dit album leuk, al was het alleen al om te horen hoe veelzijdig drummer Leo Margarit eigenlijk is.
Geef een reactie