Borealis – Purgatory
Jaar van Release: 2015
Label: AFM Records
Precies vier jaar verscheen het tweede album Fallen From Grace van het Canadese Borealis. In de tussentijd is het in Nederland vrij stil geweest rond deze uitstekende band. Fallen From Grace kreeg uitstekende reviews en na voorprogramma te zijn geweest van onder meer Kamelot, Epica en Sonata Arctica en eigen land, openden ze in Noord Amerika avonden voor Saxon. Vier jaar is dan wel een lange tijd, maar het nieuwe album Purgatory is het wachten meer dan waard geweest.
De band werd via Facebook al aanbevolen door Pagan’s Mind en zullen de komende tijd Evergrey vergezellen op hun tour. Dat is niet zo heel verwonderlijk, omdat de muziek van Borealis wel de nodige overeenkomsten kent met het geluid van Evergrey (bijvoorbeeld in het nummer Purgatory zelf). De twaalf nummers op het album worden gesierd door uitstekend en strak drumwerk van Sean Dowell. Hij zorgt er zeker voor dat de nummers krachtig naar voren worden geschoven. Zanger Matt Marinelli is daarbij de tweede belangrijke factor. Zijn wat schorre stem is kenmerkend voor het geluid van de band, waarbij hij meer ingetogen kan zijn, maar zeker ook heel krachtig in de stevigere stukken (onder meer de refreinen). Dit komt vooral naar voren in onder meer Past The Veil, Revelation, Place Of Darkness en The Chosen One, waarin toetsenist Sean Werlick extra ruimte krijgt in een solistisch samenspel met gitarist Mike Briguglio. De klassieke powermetal waar we over praten krijgt de nodige progressieve elementen in nummers als het meespelepende My Peace en Destiny waarin tempowisselingen de spanning extra doet stijgen.
Mierzoet, maar ontzettend lekker zijn Darkest Sin en Rest My Child. Beide nummers hebben veel muzikale overeenkomsten. De gevoelige snaar wordt zeker geraakt door de snaren van de akoestische gitaar en de cello. Rest My Child begint rustig, maar mondt uit in een bombastisch spektakel dat uiterst geraffineerd bezit van je neemt.
Liet men op ‘Fall From Grace’ vooral een stevigere kant van zich horen, ligt de tempo hier over het algemeen iets lager. Begrijp me niet verkeerd, want hier en daar gooit men de remmen aardig los, maar over algemeen zijn melodie, gevoel en vooral sfeer hier de sleutelwoorden. Stevige mid-tempo stukken worden daarnaast niet vergeten, waardoor de muziek lekker afwisselend klinkt, zonder de aandacht te verliezen. Het geheel klinkt bovendien goed gebalanceerd en alle stukjes van de puzzel vallen meteen op de plaats. De heren komen wederom met sterke riffs, aanstekelijke melodieën en dito zanglijnen, en al spelen de keyboards een belangrijke rol in de muziek zijn deze niet overheersend, waardoor de muziek te allen tijde krachtig blijft. Vocalist/gitarist Matt Marinelli doet mij nog altijd erg denken aan Jeff Scott Soto en schittert weer met zijn fantastische stem en performance. En bovendien, ondanks de moderne aanpak bevat de muziek ook veel AOR-invloeden en daarmee een heerlijk ouderwetse charme. De eigen productie met de mastering wederom door Thomas „Plec“ Johansson (Panic Room Studios, o.a. bekend van Scar Symmetry en Warrior Soul) laat op geluidstechnisch niveau tot slot ook niks te wensen over. Alles bij elkaar opgeteld maakt ‘Purgatory’ een sterk album, die fans van melodieuze progressieve power metal absoluut zal aanspreken
Grote kracht ligt zeker in het feit dat alle nummers op het album in elkaars verlengde liggen en dezelfde hoge kwaliteit kennen. De vijf heren van Borealis vullen elkaar muzikaal helemaal aan en iedere noot, riff, drumslag lijkt raak te zijn in zorgvuldig opgebouwde en uitgebalanceerde nummers. Laat ze niet weer vier jaar doen over de opvolger.
Geef een reactie