Slash Featuring Myles Kennedy & The Conspirators – 4
Jaar van release: 2022
Label: Gibson Records
In 2008 begon Slash te werken aan zijn debuut soloalbum, een ‘Slash and Friends’ album, dat uiteindelijk in 2010 werd uitgebracht en gewoon ‘Slash’ heette, met oa Lemmy, Ozzy, Fergie en Myles Kennedy.
Hij ging op zijn eerste solo-tour om het album te ondersteunen, met Myles Kennedy (zang), Todd Kerns (bas) en Brent Fitz (drums), waardoor Myles Kennedy en The Conspirators werden gevormd.
Zijn tweede solo-album, werd uitgebracht als Slash featuring Myles Kennedy en The Conspirators in 2012. Tien jaar later hebben we ‘4’, het vierde met MKATC, waar nu Frank Sidoris (gitaar) op staat. Dit album is ook een primeur voor het legendarische Gibson Guitar-merk, met hun nieuwgevormde Gibson Records die in een labelpartnerschap met BMG Slash als hun eerste artiest tekende.
In het verleden heeft gitarist Slash veel pech gehad met zijn bands. Bij zowel Guns N’ Roses als Velvet Revolver boterde het niet tussen hem en de zangers en Slash’s Snakepit kwam nooit echt van de grond. Tot hij in 2010 op tournee ging om zijn soloalbum te promoten. De bandleden waarmee hij zich omringde bleken uitermate prettig om mee te werken. Zo kan het dus ook! Slash Featuring Myles Kennedy & The Conspirators was geboren en bracht twee zeer fijne rockplaten uit. Dit avontuur kwam in 2016 tot een abrupt einde. De gitarist had zich weer bij Guns N’ Roses vervoegd, waarna de legendarische rockband begon met een uitgebreide wereldtournee.
Een nieuwe release van Guns N’ Roses laat ontzettend lang op zich wachten. Gelukkig heeft Slash zijn soloband nooit opgedoekt en konden fans van betere hardrock in 2019 hun hart ophalen met Living The Dream. Ondertussen heeft Guns twee nieuwe tracks uitgebracht, maar dit zijn slechts opgepoetste versies van songs uit het tijdperk van Chinese Democracy. Wederom moeten de liefhebbers zich wenden tot Slash Featuring Myles Kennedy & The Conspirators. Die formatie komt gewoon met tien spiksplinternieuwe tracks van hoog niveau. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Album nummer vier van Slash featuring Myles Kennedy And The Conspirators heeft, in tegenstelling tot de nauwelijks zonder je tong te breken uit te spreken bandnaam, de korte en pakkende titel ‘4’ meegekregen. De rolverdeling in de band is bekend; gitarist en blikvanger Saul Hudson (Slash in het kort) zet de muzikale piketpaaltjes uit, Alter Bridge zanger Myles Kennedy helpt hem daarbij en zorgt voor de teksten en zangmelodielijnen en ‘conspirators’ Brent Fitz (drums), bassist Todd Kerns en tweede gitarist Frank Sidoris voeren vooral uit en doen wat er van ze gevraagd wordt.
De platen van Slash hebben altijd een sprankelende productie, waarmee een live-gevoel wordt gecreëerd. Ditmaal heeft de band 4 daadwerkelijk live opgenomen. Want waarom zou je nog lang zwoegen in de studio om tot hetzelfde resultaat te komen? 4 is daarom nét iets sprankelender en rauwer. Bijkomend voordeel is dat we nu zeker weten dat de andere gitarist Frank Sidoris ook gewoon meespeelt op de albums. Hij weet zich goed staande te houden naast de meester.
Dat deze opzet prima werkt blijkt eens temeer op dit vierde album. Sinds Slash weer bij Guns N’ Roses speelt, lijkt het alsof hij in zijn eigen band meer inspiratie kwijt kan. Dat het allemaal zo lekker klinkt kan een gevolg zijn van het ‘live’ opnemen van de basistracks, maar vlak zeker de invloed van de uitvoerders Fitz, Kerns en Sidoris niet uit. Van de laatste weet ik eerlijk gezegd niet of hij ook op dit album te horen is of dat Slash alle gitaarpartijen zelf heeft ingespeeld. Drums en bas zijn in ieder geval prima voor elkaar en ook de achtergrondvocalen van Todd Kerns, zelf ook een prima zanger, klinken erg goed.
Het laatste nummer dat voor het album werd geschreven heet ‘The River Is Rising’ en opent het album op een Aerosmith-achtige wijze. De seventies-achtige sound die het album van producer Dave Cobb (Rival Sons, Europe, Barry Gibb) heeft meegekregen is daar mede debet aan. Ook het tweede nummer ‘Whatever Gets You By’, dat leuk wordt geopend met een fijne drumbeat van Brent Fitz, heeft een Aerosmith achtige vibe. Lekker bluesy van opzet is ‘C’est La Vie’, een meezinger die niet misstaan had op een album van Guns ‘N’ Roses. De productie wordt speels ingekleurd door het gebruik van een talkbox (zo’n tuinslang, denk aan ‘Show Me The Way’ van Peter Frampton). Juist weer soulvol is de opzet van ‘Actions Speak Louder Than Words’. De vrouwelijke vocalen die aan het nummer zijn toegevoegd dragen bij aan een typisch ‘Rock meets Soul” sfeertje zoals The Babys dat in de jaren zeventig ook in hun muziek verwerkten. ‘April Fool’ is rondom een heerlijke, voor Slash typerende riff gebouwd. Het lekkerste hebben Slash, Myles en de Conspirators echter tot het laatst bewaard: afsluiter ‘Fall Back To Earth’ is de langste track van het album, episch van opzet, uitgesponnen en spannend.
Over de kwaliteit van de gitaarsolo’s en -riffs hoef ik het verder niet te hebben. Van Slash mag je kwaliteit verwachten en die verwachting zal niet worden beschaamd als je ‘4’ aan een luisterbeurt onderwerpt. De mannen leveren een prima vierde album af dat vooral uitblinkt in afwisseling en vette riffs. Ik hoop wel dat album nummer vijf gewoon onder de naam “Slash” zal worden uitgebracht.
4 is een vertrouwd klinkende hardrockplaat met de kwaliteit die we inmiddels gewend zijn van de formatie. Van de snelle opener The River Is Rising tot het epische Fall Back To Earth is het variatie troef. Het is wederom genieten geblazen van het losse gitaarspel van Slash en de vocale acrobatiek van Myles Kennedy. Om het live-gevoel te behouden zijn foutjes achteraf niet weggewerkt. Ondanks dat laat de band nergens een steekje vallen. 4 kan met een gerust hart worden aangeschaft.
Geef een reactie