Sweet Oblivion – Sweet Oblivion

Sweet Oblivion – Sweet Oblivion

Jaar van release: 2019

Label: Frontiers

Ex-Queensrÿche zanger Geoff Tate heeft er een nieuw project bij. Naast onder meer Operation: Mindcrime en Avantasia zal de legendarische zanger nu te horen zijn op Sweet Oblivion. Dat album zal vanaf 14 juni verkrijgbaar zijn via Frontiers Music Srl. Tate krijgt het gezelschap van o.m. gitarist Simone Mularoni van de Italiaanse progmetalband DGM.

Geoff Tate wordt door menigeen nog steeds gezien als een van de meest toonaangevende zangers in het metal genre en gebaseerd op hetgeen hij indertijd met Queensryche heeft neergezet valt daar wel wat voor te zeggen. Vanaf de begin jaren tachtig, toen nog opererend onder de naam Myth, tot aan zijn vertrek in 2012 is hij de zanger en frontman geweest van dit metal instituut, waarmee hij een aantal klassiekers in het genre heeft afgeleverd. Met name de EP `Queen Of The Reich` (uit 1983), de full-length debuutplaat `The Warning` (uit 1984) en `Operation: Mindcrime` (uit 1988). Na zijn vertrek uit Queensryche heeft Geoff met zijn nieuwe band Operation: Mindcrime een drietal concept-platen uitgebracht, maar die waren veel te experimenteel van aard en konden we totaal niet boeien.

Het is in het verleden dikwijls voorgevallen en je kan er gif op innemen dat het in de toekomst nog van dat zal zijn. Een bekende en succesvolle act ziet hun zanger, om wat voor reden, vertrekken en die gaat dan zijn eigen weg. In enkele zeldzame gevallen groeit dat uit tot iets dat minstens even succesvol wordt, zie Ozzy Osbourne en Ronnie James Dio, maar in het algemeen is het een reality check. Plots worden uitverkochte Sportpaleizen overal ter wereld half gevulde zweterige clubs of, erger nog, achterafzaaltjes van cafés in iets wat amper een provincie stad kan worden genoemd. Ik vraag me af wat dat met een artiest doet. Neem nu Geoff Tate. De man had met Queensrÿche de wereld eind jaren tachtig en begin negentig helemaal aan zijn voeten. Hij had het ultieme conceptalbum gemaakt met ‘Opertation Mindcrime’ en kwam daarna op de proppen met het al even straffe ‘Empire’. Later liep het mis en eindigde de mooie samenwerking in een juridische veldslag. Ondertussen ligt dat alles achter ons. Queensrÿche staat weer op de rails, al is dat op een zijspoor, maar Tate bevindt zich toch in een nog kleiner stationnetje waar ’s morgens in de vroegte amper drie wagentjes netjes op een rij staan. Hij heeft zijn hele ‘Operation Mindcrime’ saga ondertussen zo uitgemolken dat het bijna zielig wordt. Zijn eigen materiaal is nog steeds dik in orde, alleen slaat het niet aan. Hij moet blijven teruggrijpen naar dat ongelooflijke succesverhaal. Nu wil men opnieuw een nieuwe weg inslaan.

 Met behulp van het Italiaanse label en enkele muzikanten uit dat land is er deze Sweet Oblivion gekomen. De opdracht was simpel. Schrijf enkele originele songs die naadloos aansluiten bij de sound en feel van de eerste twee Queensrÿche platen, ‘The Warning’ en ‘Rage For Order’. Iets waar die Italianen met vlag en wimpel in zijn geslaagd. Dit is een puike cd geworden vol pakkende gitaren en een sfeerschepping die inderdaad perfect aansluit bij de begindagen van Geoffs succes. Zijn stem blendt perfect met de muzikale brouwsels.

Middels dit gelijknamige debuutalbum laten ze ons kennismaken met hetgeen waar Sweet Oblivion voor staat en gelukkig kan ik concluderen dat dit een heel stuk beter is dan wat Geoff met Operation: Mindcrime op de markt gebracht heeft. De tien nummers die dit debuutalbum te bieden heeft doen me erg denken aan de beginperiode van Queensryche, ten eerste natuurlijk vanwege het unieke stemgeluid van Geoff zelf maar ook zeker vanwege de opbouw en structuur van het songmateriaal, al dient daar meteen bij gezegd te worden dat dit hoge niveau (nog) nergens gehaald wordt.

Dat neemt niet weg dat er een behoorlijk aantal interessante nummers op deze plaat te vinden zijn, want met name opener `True Colors`, `Behind Your Eyes`, `My Last Story` en titelnummer `Sweet Oblivion` laten horen waar de band toe in staat is. Ondanks het feit dat Geoff de hoge noten niet meer zo gemakkelijk weet te halen als vroeger kwijt hij zich erg goed van zijn vocale taak, terwijl met name gitarist Mularoni in positieve zin opvalt met zijn flitsende gitaarspel. Er zijn nog wel de nodige verbeterpuntjes aan te wijzen, want ik ben niet erg kapot van de ballad `Disconnect` terwijl nummers zoals `Transition`, `The Deceiver` en `Seek The Light` te veel dezelfde aanpak kennen om echt onderscheidend te zijn.

 Het doet zelf de vraag rijzen of Geoff het professionele drama in zijn leven ondertussen heeft verwerkt. Zou de man zijn verdiende centen niet goed belegd hebben? Daar twijfel ik aan. Is het dan allemaal uit liefde voor de muziek dat hij dit doet? Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Zijn stem is nog steeds top, de hoge noten worden moeiteloos gehaald. Hopelijk droomt hij niet meer van uitverkochte arena’s en doet hij wat hij eigenlijk al had moeten doen na het einde van het Queensrÿche verhaal: genieten.

Hopelijk kan hij die progressie doortrekken op een mogelijke volgende release, want feit blijft dat hij nog steeds een goede zanger is die zich in Sweet Oblivion omringd heeft door een aantal zeer capabele muzikanten. `Sweet Oblivion` is dan ook een erg verdienstelijk debuutalbum geworden en de band heeft mijns inziens zeker de potentie om nog verder door te groeien.