Vanden Plas – Chronicles of the Immortal – Netherworld Path 2

Vanden Plas – Chronicles of the Immortal – Netherworld Path 2

 Release : 2015

Label : Frontiers Records 

Het is aan de titel natuurlijk al af te lezen, maar ‘Path 2’ is een directe opvolger van de vorige plaat ‘Path 1’, waarbij de Duitse heren van Vanden Plas voortborduren op de gelijknamige boekenserie van schrijver Wolfgang Hohlbein. In de titels van de nummers zijn verbanden gelegd met die van de vorige release. ‘Godmaker’s Temptation’ tegenover ‘Godmaker’ en ‘Where Have The Children Gone’ tegenover ‘The King And The Children Of Lost World’. Als ik heel eerlijk ben, is de voorganger iets in achting gestegen. Nu ik het, anderhalf jaar later, terugluister is, met name het tweede gedeelte is deze van prima kwaliteit. Dat gaf ik toen ook al aan, maar er heerste toen ook een teleurstelling, die inmiddels wel weggeëbd is. Het album was echter  niet te vergelijken met prachtplaten als ‘The Seraphic Clockwork’ en ‘Christ 0’ en dat is helaas ‘Chronicles Of The Netherworld Path 2’ ook niet helemaal. Maar weten de heren, prog metal en de theatrale musical scene als geen ander te combineren. En als je het tweeluik opzich beoordeeld, weet je dat deze muzikanten, hun vak uitermate goed op de plaat weten vast te leggen.

Het dertigjarig bestaan van de Duitse formatie Vanden Plas komt met rasse schreden naderbij. Het vijftal zet dat op handen zijnde jubileum luister bij met het dubbelalbum Chronicles Of The Immortals: Netherworld II, het vervolg van de saga van de onsterfelijke Andrej Delãny. Qua tijdsduur had de muziek op één cd kunnen staan, maar vanwege het uitgebreide verhaal koos men voor een dubbelalbum. ‘Intelligente progmetal’ staat er in de informatie. Dat is absoluut waar, maar tevens te zwak uitgedrukt, want wat een klasseplaat leveren onze oosterburen hier af! Prachtige melodieën, geweldige zang, uitmuntende arrangementen, een heerlijke volle productie, veel variatie en een hoeveelheid instrumentale hoogstandjes om van te likkebaarden. Aan routiniers als de gebroeders Stephan (gitaar) en Andreas Lill(slagwerk), Günter Werno (toetsen) en Torsten Reichert (bas) kun je een dergelijk veeleisend type muziek prima overlaten. Wat mij betreft evenaart Vanden Plas het niveau van icoon Dream Theater in dit genre met een klein, maar belangrijk verschil voor veel lezers van iO Pages. Bij Vanden Plas ligt de nadruk op de melodie, waarbij invloeden uit de musicalwereld ontegenzeggelijk aanwezig zijn. Niet voor niets heeft de band al diverse theaterproducties op zijn naam staan. Het verwijt dat Dream Theater te technisch is geworden, gaat voor Vanden Plas niet op. Een ballad als Blood Of Eden ondersteund door strijkers is daarvan een sprekend voorbeeld. Naast imposante orkestraties is de piano van Werno ook geregeld te horen. Zanger Andy Küntz vertelt, reciteert, zingt ingehouden en overtuigend gepassioneerd van hoog naar laag. Hij neemt de luisteraar mee door het boeiende verhaal van schrijver Wolfgang Hohlbein. Compositorisch is de cd ijzersterk met een indrukwekkende, majestueuze finale en met een verhaal dat ergens over gaat.

Maar om de vergelijking met het vorige deel door te trekken, ‘Chronicles Of The Netherworld Path 2’ is over het geheel gezien beter. Het bijzonder mindere begin waar ‘Path 1’ mee startte is in geen velden of wegen te bekennen. Op de nieuwe release zijn de sterke tracks ‘In My Universe’, ‘Godmaker’s Temptation’ en ‘Blood Of Eden’ aanwezig in het begin. Dus waar deel één de mist in ging, namelijk een aantal middelmatige tracks, die gevolgd werden door hele sterke, is de gehele kwaliteit van deel twee stukken hoger. Maar waarom komt ook dit album niet in de buurt van albums als ‘Christ 0’? Dat ligt hem aan het gebrek aan hoogtepunten. Waar op de voorganger de fantastische tracks ‘New Vampyre’, ‘Soul Alliance’ en de hartverscheurende ballad ‘Misery Affection’ staan, heeft dit album geen absolute uitschieters.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑