Journey – Eclipse
Jaar van Release: 2011
Label: Frontiers Records
Bij een nieuw album van Journey zijn de verwachtingen altijd hooggespannen. En terecht want de band staat altijd garant voor kwaliteit. Met Eclipse is dat niet anders.De AOR-goden van weleer zijn wederom terug met nieuw plaatwerk. Het is de tweede met de Youtube-ontdekking Arnel Pineda achter de microfoon en de veertiende van Journey in totaal. Eclipse roept alleen al door de hoes herinneringen op aan de goede oude tijd van begin jaren ’80. Destijds was de band een mega-act in met name Amerika en had Journey de onbetwiste koning der zwoele rockzangers in de gelederen: Steve Perry. Perry heeft zich na een mislukte reünie in 1996 niet meer beschikbaar willen stellen voor Journey en sindsdien passeren de Perry-klonen de revue. Na Steve Augeri, Jeff Scott Soto sla ik even over wegens het niet opnemen met de band, is het dan nu al twee albums de beurt aan Arnel Pineda om Perry te doen vergeten.
Vanaf het moment dat Pineda de band kwam versterken lijkt Journey aan een tweede jeugd bezig te zijn. Niet alleen omdat hij qua stem grote gelijkenissen vertoond met originele zanger Steve Perry maar ook omdat het album Revelation (2008) en ook de daaropvolgende tour grote indruk maakte. Integenstelling tot Revelation heeft Eclipse echter wel wat meer luisterbeurten nodig. Het nieuwe album is iets minder catchy en voor Journey begrippen nogal aan de stevige kant.
Dat laatste is echter geen enkel probleem want zoals gezegd, de kwaliteit druipt er vanaf. En dat veel nummers niet direct op hun plek vallen is ook niet erg want dat is gewoon een kwestie van vaak luisteren. En dat is zeker geen straf. Eclipse opent geweldig met City of hope, Edge of the moment en Chain of love waarin Journey rockt met gitarist Neal Schön in de hoofdrol. Schön tovert de lekkerste gitaarriffs uit zijn Les Paul en zijn solo’s zijn zoals altijd een genot om naar te luisteren. Ook drummer Deen Castronovo ramt er weer lekker op los maar doet dat wel uiterst smaakvol.
Chain Of Love wordt gedragen door een voor Journey-begrippen vette riff van Neil Schon, die op dit album de smaakmaker is. Met Resonate herpakt de band zich. Een melancholisch nummer met een sterke gitaarsolo. De plaat krijgt vervolgens in de vorm van de wel geslaagde ballad To Whom It May Concern en de luchtige rocker Someone weer een boost. Afsluiter Venus is een instrumentaaltje dat niet veel toegevoegde waarde heeft wat mij betreft.
Andere hoogtepunten zijn Anything is possible en het prachtige Tantra. Eigenlijk is het enige dat ontbreekt een ballad van het niveau After all these years van het Revelation album. Toch is het duidelijk te horen dat er veel tijd besteed is aan Eclipse. Het album klinkt werkelijk als een klok en alles is tot in de puntjes verzorgd. Pineda (ontdekt via Youtube) blijkt na Steve Augeri en Jeff Scott Soto de (enige) juiste zanger voor Journey te zijn. Eclipse kan zich net als Revelation makkelijk meten met klassieke Journey albums als Frontiers en Escape.
Geef een reactie