Kings Of Leon – Only By The Night
Jaar van release: 2008
Label: Sony
Van vuig southern rock ’n roll-bandje tot volbloed rocksterren. Kings Of Leon uit de Amerikaanse zuidelijke staat Tennessee heeft die stap in vijf jaar en vier albums tijd definitief gemaakt. Die belofte was er altijd al, op basis van rauw debuut Youth & Young Manhood (southern Strokes werden de Kings genoemd), kaal rockende opvolger A-Ha Shake Heartbreak en gevarieerder derde plaat Because Of The Times. Des te opmerkelijker is het dat de drie broers en neef Followill de ware wereldwijde doorbraak nu gaan beleven op basis van wat hun zwakste album tot dusver is: Only By The Night. Hebben de stadionallures het maken van echt beklijvende, stevige liedjes in de weg gestaan?
Het begin van Only By The Night is nog ontzettend sterk. Er is geen ontkomen aan de eerste acht sterke minuten, dankzij de slepende opener Closer. Het is een liedje verpakt in een drone, waarin laag op laag wordt gestapeld, tot een fraaie climax met een enorm groots en vol geluid. Met Crawl presenteert Kings Of Leon meteen de stevigste track van de plaat, met een ritmiek en zwaar vervormde distortionbas die nota bene Rage Against The Machine in herinnering roept, een goed nijdige gitaarsolo en de harde zinsnede ’the crucified USA’.
Helaas is de toon hiermee niet gezet en gaat het rap bergafwaarts. Single Sex On Fire is begrijpelijkerwijs een flinke, toegankelijke rockhit, maar blijft ook na al die draaibeurten op de radio lang niet zo vurig en sexy als de titel suggereert. Bij Use Somebody komen opeens de wat opzichtige stadionrock-allures bovendrijven; het lijkt geschreven met massa’s mensen voor de neus in het hoofd. Ook al is dit nog best een beklijvend liedje, het veel keuriger jasje – zeg maar een colbertje – staat de band minder goed.De versleten naar bier, rook, seks en zonde stinkende jackies ten tijde van debuut Youth & Young Manhood A-Ha Shake Heartbreak pasten veel lekkerder, maar zijn de rest van de plaat jammerlijk bij het grof vuil gezet. Dat ook voorman Caleb Followill fris gekapt opeens veel mooier probeert te zingen, is best jammer. Z’n stem is nog steeds karakteristiek genoeg, maar de vuige sneer is zo goed als verdwenen.
De koek is na Use Somebody echt zo goed als op, met een hele reeks midtempo tot langzame songs achter elkaar. Knallers als Charmer (Because Of The Times) of The Bucket (A-ha Shake Heartbreak) ontbreken. De nieuwe liedjes van Kings Of Leon nieuwe stijl beklijven amper en halen nog niet halverwege alle opgebouwde vaart uit de plaat. Nog erger: ook het venijn, de pit, ware opwinding of beklijvende melodieën die Kings of Leon voorheen kenmerkten lijken zorgvuldig uit de nummers weggepoetst.Want wat moeten we een stuurloos geval vol oeverloos gitaargepiel als Manhattan of de ronduit saaie composities Revelry, Notion of het zelfs zeurende I Want You? De kerstklokken in 17, nog zo’n traag nummer, doen zelfs het glazuur van je tanden brokkelen, zelfs al gaat het hier nog n’s over de verleidingen van een veel te jonge dame. Slechts aan het einde horen we nog een opleving dankzij donderend drumwerk van Nathan Followill in Be Somebody.
Dankzij het grootsere rockgeluid in het eerste deel van Only By The Night en die joekel van een hit die Sex On Fire nu al is (megahit op 3FM), gaat deze vierde Kings Of Leon-plaat ongetwijfeld de grote doorbraak bewerkstelligen. Maar weten alle radiozenders en nieuwe liefhebbers die de Kings nu plotseling omarmen wat ze hiervoor hebben gedaan? Wat zonde dus dat de doorbraak met hun nogal kleurloze, minst eigenzinnige en daarmee veruit zwakste rockplaat moet gebeuren, waarop we een langzaam induttende rockband horen.
Geef een reactie