Dio – Killing The Dragon
Jaar van release: 2002
Label: Spitfire
Het is altijd weer een genoegen kennis te maken met een nieuwe plaat van Ronnie James Dio, die zijn keel ooit leende aan Black Sabbath en Rainbow. Laat ik voorop stellen dat zijn soloplaten altijd op niveau zijn. Alleen de wat modern klinkende, licht industriële experimenten van een paar jaar terug lagen mij wat zwaar op de maag. Dio haalt uithalen uit de toppen van zijn tenen, terwijl de schijf een afgewogen mix van rockers en meer ingetogen momenten bevat. Een traditionele sound die tijdloos is. Het kan 1980 zijn, maar ook 1985 of 1995. Het enige minpunt dat regelmatig bij de zanger opsteekt is het gehalte van zijn songs. Dat is degelijk, maar niet verrassend meer. Ik heb soms het gevoel naar herbewerkingen van oudere nummers te luisteren. “Rock and Roll” begint bijvoorbeeld spannend, maar het vlees aan de botten wordt gevormd door een riff en ritme die ooit de ruggengraat vormden van Led Zeppelins “Kashmir”. En dan die tekst, tja . In het titelnummer “Killing the Dragon” steeft bovendien de geschubde oude vriend van Dio ook weer de kop op. Zijn er geen stoere ridders meer die dat oude beest uit zijn lijden kunnen verlossen? Los van deze kanttekeningen bewijst Dio met “Killing the Dragon” nog altijd een superzanger te zijn.
Geef een reactie