House Of Lords – The Power And The Myth
Jaar van release: 2004
Label: Frontiers
Wat heb ik uitgekeken naar dit vierde album van de heren van House Of Lords (het was al twaalf jaar geleden dat men hun laatste plaat uitgebracht had). Een aantal maanden voor de release begon ik onze Horst al te bestoken met bedreigingen om ervoor te zorgen dat ik deze plaat mocht recenseren. En is dit alles de moeite waard geweest? Nou, om heel eerlijk te zijn ben ik zelden zo teleurgesteld geweest in een nieuwe plaat. Toen ik de CD voor de eerste keer ging beluisteren, ben ik halverwege het eerste nummer maar weer eens op het etiket van het zilveren schijfje gaan kijken of dit wel House Of Lords was, zo anders klinkt de muziek ten opzichte van hun eerste drie schitterende platen (‘House Of Lords’, ‘Sahara’ en ‘Demon’s Down’). Toch hebben we hier te maken met vrijwel dezelfde band, want buiten keyboardspeler Gregg Giuffria is iedereen van de oorspronkelijke band er nog bij. En meneer Giuffria is niet bepaald vervangen door de minsten in het genre, want met Derek Sherinian, Allan Okuye, Sven Martin en Ricky Philips heb je toch de top te pakken.
Waar hebben zanger James Christian, gitarist Lanny Cordola, drummer Ken Mary en bassist Chuck Wright dan de plank misgeslagen? Het antwoord hierop is overduidelijk het songmateriaal dat in geen velden of wegen de vergelijking kan doorstaan met de drie eerder genoemde releases. Zo is bijvoorbeeld opener ‘Today’ maar een zeer middelmatig nummer, dat gekenmerkt wordt door wat Oosterse invloeden en een behoorlijk depressieve sfeer, een sfeer die overigens in meerdere nummers terugkomt. Gedurende de totale speelduur van deze plaat ben ik nergens een nummer tegengekomen dat mijn House Of Lords-hart sneller deed kloppen. Natuurlijk kun je deze kanjers van muzikanten niet betrappen op iets echt slechts, maar echt sprankelen doet het nergens. Nee, ik zet de eerste drie CDs van House Of Lords nog maar een keer op als ik van goede melodieuze hardrock wil genieten.
Geef een reactie