Yngwie J. Malmsteen – Trilogy
Jaar van Release: 1986
Label: Polydor
Het was een tijd geleden dat ik naar dit album had geluisterd. De eerste akkoorden van “You Don’t Remember, I’ll Never Forget” Ik denk bij mezelf aan de titel inderdaad een zeer slimme titel. De muziek trekt me automatisch aan. Het klinkt erg neo-klassiek met een stevige rockrand. Herkenbaar is het gitaargeluid in Malmsteens kenmerkende stijl gespeeld om een Fender Stratocaster met scalloped neck sound waarop hij zijn carrière heeft gebouwd.
Het eerste nummer, blijft een geweldig nummer. De zang van zanger Mark Boals is krachtig en past goed bij het gitaargeweld. Dit is het eerste album voor Boals en het feit dat zeven van de negen nummers zang bevatten, is ook opvallend. Yngwie is niet alleen goed in het componeren van muziek, maar ook in het schrijven van memorabele vocale zanglijnen. Op de twee eerdere releases ( Rising Force uit 1984 en Marching Out uit 1985 ) van Malmsteen was zanger Jeff Scott Soto nog te horen, waarbij deze albums veel meer instrumentaal waren.
Het volgende nummer “Liar” stelt niet teleur. Het volgt dezelfde formule met een geweldig aanstekelijk refrein met uitmuntend muzikaal vakmanschap. Onderliggend aan deze tracks is het keyboardspel van Jens Johansson. In sommige opzichten doet zijn keyboardspel me denken aan iets uit de 18e eeuw. Drummer Anders Johansson drijft de beat door met zeer snel voetenwerk op de contrabas. “Queen In Love” is een gedenkwaardige versie die erg middeleeuws klinkt, wat goed past, gezien de hoes van het album waarin Malmsteen een driekoppige draak afweert met zijn gitaar.
“Crying” is de eerste instrumentale van de twee. Opvallend is het zeer lichte klassieke akoestische spel van Malmsteen in het eerste deel van dit nummer. De bas, ook gedaan door Malmsteen, is meer overheersend dan op de vorige tracks. De volgende nummers “Fury”, “Fire” en “Magic Mirror” zijn allemaal in dezelfde geest. Deze nummers volgen hetzelfde formaat en de richting van de Trilogy . “Fury” en “Fire” zijn misschien wel de meest pop metal tracks op het album. “Dark Ages” is een ander middeleeuws nummer dat overeenkomt met het albumhoes. Er is zeker een thema dat door het hele album heen loopt. “Dark Ages” is een wat langzamer nummer, maar is geen ballade. Het album sluit af met het tweede en laatste instrumentale nummer “Trilogy Suite Op. 5 ”waar Malmsteen zijn liefde voor klassieke muziek laat zien en de voorliefde van de componisten Bach of Beethoven laat horen.
Voor fans van de stijl van razendsnel gespeelde neoklassieke metal is dit album een aanrader.
Geef een reactie