Treat-Treat

Treat-Treat

Jaar van Release: 1992

Label: Vertigo Records

Ook dit album even weer uit de oude mottenballen gehaald. Komt mede door dat op dit album Mats Levén, de huidige zanger van Vandenberg zijn zangkunsten mocht vertonen.

De band werd in 1981 in Stockholm opgericht als “The Boys” door zanger Robert Ernlund en gitaristen Anders “Gary” Wikstrom en Leif “Lillen” Liljegren, een voormalig lid van punkrockers KSMB , maar pas toen drummer Mats “Dalton” Dahlberg lid geworden van de band in de zomer van 1983, zodat de band aanhang begon te krijgen. Dalton had enkele contacten gelegd met het Zweedse PolyGram Records , dat destijds op zoek was naar een nieuwe Zweedse hardrockband om te contracteren. Rond dezelfde tijd kwam bassist Tomas Lind erbij en begon de band een demotape op te nemen. Toen in vroege interviews werd gevraagd wie hun geluid beïnvloedde, zeiden de bandleden dat ze sterk beïnvloed waren door bands als Whitesnake , Journey , Kiss en Van Halen . De demotape van de band leverde hen een deal op met Mercury Records en ze begonnen met het opnemen van hun debuut. album Scratch and Bite , waarbij hun naam veranderde in Treat.Ze speelden op rockfestivals zoals Monsters of Rock in 1988 in Duitsland. Ze waren ook het voorprogramma van Queen in Zweden in 1986 en openden voor WASP tijdens hun eerste Zweedse tournee. Ze werden getekend bij de labels Mercury en vervolgens bij Vertigo .

De band begon eind 1985 met het opnemen van hun tweede en meest veelgeprezen album The Pleasure Principle. Het werd bijna een jaar later uitgebracht, in de zomer van 1986, en leed in de hitlijsten, grotendeels doordat het Europese album The Final Countdown de hitlijsten bestormde. en de band werd door de media en pers oneerlijk vergeleken met Europe.

Het laatste album van de band uit de jaren tachtig was Organised Crime , uitgebracht in september 1989 op Vertigo Records . Voor dit album schakelde de band bassist Joakim “Joe” Larsson (ex-Six Feet Under, Power, Jammer) in om Siwertsson te vervangen. Ze besloten ook om Liljegren te vervangen door een toetsenist in plaats van een nieuwe gitarist. Patrick Appelgren (ex-Power) werd de nieuwe toetsenistHet album deed het slecht in de hitlijsten en was een commerciële teleurstelling. De band toerde in 1990 door Japan ter ondersteuning van het album, maar behaalde weinig succes. Dit bracht leadgitarist Anders Wikstrom ertoe de band te verlaten, omdat hij het gebrek aan succes van de band beu was.

Eind 1990 verving de band Ernlund door de huidige Candlemass- zanger Mats Levén, die eerder had gezongen met de band Swedish Erotica en hun laatste album uit de jaren negentig had opgenomen. Het titelloze album Treat werd uitgebracht in 1992 en leverde opnieuw geen enkel succes op voor de band en leidde tot het uiteenvallen van de band op 26 maart 1993.

Nu het album zelf. Het betreft hier het vierde album van de Zweedse band. De vorige drie album waren veel gepolijstere albums en misschien wat over geproduceerd. Met een zanger als Mats Levén, haal je toch een ander soort zanger binnen. Zijn veel rauwer stem past ook niet bij de AOR uit de jaren die Treat toen speelde. Dus de heren gooien het over een andere boeg. Het album valt dan ook meer in de categorie Melodieuze hardrock met een bluesy inslag.

Het album begint met  “Watch Your Tongue” een schreeuwerig intro, wanneer de muziek invalt is deze uptempo en niets meer en minder dan een standaard hardrocknummer. Het tweede nummer is “Blood, Sweat and Tears” wordt gedreven door voor namelijk de ritmesectie van bas en drums, daarover heen de geweldige stem van Mats, rond het refrein zien we iets terug van bluesgeschoolde gitaararrangementen. “Bangin On Your Door” gaat opdezelfde voet door als het tweede nummer. Tot op heden nog geen echt topnummer op het album. Het vierde nummer “Poor Man” start met toetsen ala Europe, daarna neemt Mats de hoofdrol, in deze semiballad, die met veel gevoel wordt gezongen. Nummer wordt goed afgewisseld tussen toetsen en gitaar. Dit lijkt er al meer op, dit smaakt naar meer. “We’re Allright Now” een meer southern rock nummer dat overgaat in onvervalste rock ‘n’ nummer, waar ook gitaar en toetsen zich perfect laten afwisselen. Met “Dog Day Comin’ Down” hier krijgen we eindelijk weer het oude Treat te horen, een nummer dat neigt naar AOR, beginned met een typisch jaren 80 intro en daarna tot een goed uptempo komt, met het gitaargeweld wat meer in de voorgrond en een heerlijke solo. We komen op stoom. Het volgende “Justice” start als een akoestische ballad, daarna wordt deze mede ingekleurd door hier en daar wat toetsen. Zang van Mats legt veel emotie in zijn stem en dat past tekstueel ook bij dit geweldige nummer. “New Religion” start met “blazers” lijkt veel op het oude Aerosmith werk, helaas kan mij dit nummer niet zoveel bekoren, skip door het volgende. Met “Ready,Steady,Go” gaat de band meteen vol gas van start en spoelt de nare smaak van het vorige album weer een beetje weg. Een echt rock ‘n’ roll nummer heeft wel wat weg van de Nederlands band Vengeance. We gaan nu weer naar het volgende rustpuntje van het album “Learn To Fly” het intro wordt verzorgd door keyboard, waarna langzaam het gitaargetokkel het nummer binnen dringt. Daarna valt Mats met zijn geweldig stem in en tilt het nummer naar een hoog niveau, een nummer dat laat zien waar hij als zanger instaat is, van laag naar hoog met een lekker rauw randje. Dan “Whole Lotta Shakin’” meer in de range van stevige cliché achtige melodieuze hardrock uit eind jaren 80. De afsluiter van de plaat is “Keep It Comin’” is wederom een uptempo nummer in de trant van onvervalste hardrock uit de jaren 80 met wat hier en daar Deep Purple achtige toetspartijen. Al met al geen onverdienstelijk album, waarbij de koerswijzing vooral opvalt van AOR naar meer Hardrock, waarbij vooral zanger Mats Levén positief opvalt.

De band ging oorspronkelijk uit elkaar in 1993 omdat ze er niet in slaagden succes te behouden met de nieuwe zanger Mats Levén ; voormalige bandleden werkten later echter samen aan twee nieuwe nummers voor het verzamelalbum Weapons of choice 1984-2006 uit 2006 ; het album verkocht beter dan verwacht, wat hen ervan overtuigde dat de band nog steeds relevant was. Dit leidde ertoe dat Treat later dat jaar nieuw leven werd ingeblazen, met het grootste deel van de line-up van 1989-1991, inclusief Ernlund en Wikström, en zich aanmeldde bij Universal . Sindsdien hebben ze vier nieuwe studioalbums uitgebracht: Coup de Grace , Ghost of Graceland , Tunguska en The Endgame .