Fates Warning – A Pleasant Shade Of Gray
Jaar van release : 1997
Label : Metal
‘A Pleasant Shade Of Gray’ – oorspronkelijk uitgebracht in 1997 – kan algemeen beschouwd worden als het album waarop Fates Warning een progressieve richting uitging, met numerieke delen in plaats van songtitels en een conceptuele aanpak. Het album is eerder al eens terug uitgebracht, zoals je hier kunt lezen, maar nu doet men er nog een schepje bovenop. Doorgaan met het lezen van “Fates Warning – A Pleasant Shade Of Gray”
Falling Into Infinity is een veelbesproken album en zeker geen favoriet onder vele fans. Eerlijk gezegd snap ik niet waarom er zo veel op afgegeven wordt. Misschien heeft het te maken met het feit dat drummer Mike Portnoy zich er vaak negatief over heeft uitgesproken. Niet verwonderlijk, want het werd hem en de zijnen niet gemakkelijk gemaakt. 
Hun eerste release sinds ‘Inside’ uit 1995, waarin White Heart naar de mainstream ging, leek tevergeefs. ‘Redemption’ presenteert de band voor het eerst als trio; songwriting-oprichters Mark Gersmehl (keyboards, zang) en Billy Smiley (gitaar en oude zanger Rick Florian worden vergezeld door sessiemuzikanten op een album dat met succes twee tradities van White Heart’s kenmerkende geluid samensmelt en het beste van hun Tales Of Wonder vastlegt. 
Het jaar 1997 markeerde de wederopstanding van Hollandse trots in bange dagen, Vengeance. Na zo’n vijf jaar eerder het bijltje er bij neergegooid te hebben, kroop het bloed waar het niet gaan kon, en regisseerden Leon Goewie en Arjen Lucassen de terugkeer van de band op het nationale podium. 
De Duitse scene is vooral bekend van Power Metal iconische bands als Blind Guardian, Helloween, Gamma Ray of Edguy. Maar een vijftal afkomstig uit Kaiserslautern, Duitsland maakt op dit moment zijn opmars in de progressieve scene. Vanden Pla’s tweede studioalbum – The God Thing – is een conceptalbum over goddelijkheid/religie. 
Dit album wijkt nogal af van voorgaand Whitesnake-werk, met name de succesvolle albums uit de jaren ’80. Adje Vandenberg speelt op Restless Heart gitaar en doet dat wederom niet onverdienstelijk. Dit is een uitstekend album geworden, vooral vanwege de uitmuntende zang van David Coverdale, zonder meer één van de beste vocalisten uit de rockwereld in die tijd.